Σε μια καφετέρια όπου μαζεύονται εργένηδες

Σε μια καφετέρια όπου μαζεύονται εργένηδες, μέσα πετάγεται ένας και τους λέει :
– Δεν κανονίζουμε το Σαββατοκύριακο να πάμε καμιά εκδρομούλα σε κανένα νησάκι εδώ κοντά; 

Όλοι συμφωνούν και λένε τι θα φέρει ο καθένας για να οργανωθούνε, κεφτεδάκια, στρώματα θαλάσσης, ρακέτες κτλ. 
Πετάγεται ένας και λέει :
– Εγώ παιδιά λυπάμαι, αλλά δεν θα μπορέσω να έρθω. Πολύ θα γούσταρα να είμαστε όλοι μαζί, αλλά να…αυτό το Σαββατοκύριακο φεύγει ο Ηλίας και δεν θα μπορέσω να έρθω…
– Καλά δεν πειράζει, του λένε οι άλλοι, θα ξανακανονίσουμε να πάμε και θα έχουμε την ευκαιρία να είμαστε όλοι μαζί.
Έρχεται το Σαββατοκύριακο, η εκδρομή γίνεται, περνάνε όλοι τέλεια. Την επόμενη εβδομάδα στο ίδιο πάλι μέρος, οι ίδιοι πάλι άνθρωποι. Ένας πετάει πάλι την ιδέα :
– Αφού ωραία περάσαμε την προηγούμενη βδομάδα στην Αίγινα, δεν κανονίζουμε αυτό το Σαββατοκύριακο να πάμε προς  Σαλαμινα;
»Μπράβο, καλή ιδέα» λένε όλοι και αρχίζουν πάλι τα σχέδια. Ο ίδιος που και την προηγούμενη εβδομάδα δεν μπόρεσε να παρευρέθει, πετάγεται και λέει :
–  Παιδιά, συγνώμη και πάλι, αλλά και αυτή τη φορά δεν θα μπορέσω να έρθω μαζί σας. Το Σαββατοκύριακο φεύγει ο Ηλίας…
– Ε, καλά μωρέ, και τι έγινε άμα φεύγει ο Ηλίας; λένε κάποιοι.
Την τρίτη εβδομάδα στο στέκι, ξαναπροτείνεται μια εκδρομή και δεν υπάρχει κανένας να διαφωνεί, πλην του γνωστού και μη εξαιρετέου. Πετάγεται για άλλη μια φορά λοιπόν και λέει;
– Παιδιά συγνώμη, αλλά πάλι δεν γίνεται να ακολουθήσω, γιατί το Σαββατοκύριακο φεύγει ο Ηλίας.
– Αμάν με αυτόν τον Ηλία, λέει ένας. Ποιός στο καλό είναι αυτός ο Ηλίας και δεν σε αφήνει να έρθεις μαζί μας;
– Τι να σου πω, ούτε και γω δεν ξέρω ποιός είναι. Εγώ την γυναίκα του πηδάω.